Ζερικό, Ζαν Λουί Αντρέ Τεοντόρ

(Jean Louis André Théodore Géricault, Ρουέν 1791 – Παρίσι 1824). Γάλλος ζωγράφος. Λίγα χρόνια μετά τη γέννησή του η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου ο Ζ. σπούδασε στο κολέγιο του Λουδοβίκου του Μεγάλου και στα εργαστήρια του Καρλ Βερνέ και του Πιερ Ναρσί Γκερέν. Όμως, τον νέο καλλιτέχνη επηρέασαν κυρίως η επική πνοή και ο δυναμισμός του Αντουάν Ζαν Γκρο (1771-1835), του μεγάλου αφηγηματικού ζωγράφου των ναπολεόντειων πολέμων, όπως φανερώνουν οι πίνακές του Ο αξιωματικός των κυνηγών (Λούβρο), έργο με το οποίο πρωτοεμφανίστηκε στο Σαλόν του 1812, και ο Πληγωμένος θωρακοφόρος (Λούβρο), του 1814. Ύστερα από ένα ταξίδι στην Ιταλία (1816-17) ο Ζ. ξεκίνησε το διασημότερο έργο του, τη Σχεδία της Μέδουσας (Λούβρο), εμπνευσμένο από ένα τραγικό γεγονός, το ναυάγιο του πλοίου Μέδουσα (1816). Ο πίνακας παρουσιάστηκε στο Σαλόν του 1819 και προκάλεσε ζωηρές πολιτικές συζητήσεις, γιατί θεωρήθηκε πράξη κατηγορίας εναντίον της Παλινόρθωσης (ο πλοίαρχος του σκάφους ήταν ευνοούμενος του καθεστώτος), όχι αντίθετη εξάλλου με τις αντιλήψεις του Ζ. Το 1820 ο καλλιτέχνης ταξίδεψε στην Αγγλία συνοδεύοντας μια περιοδεύουσα έκθεση της Σχεδίας της Μέδουσας. Οι υδατογραφίες και οι λιθογραφίες της Μεγάλης αγγλικής σειράς και ο πίνακας Το Ντέρμπι του Έπσομ (Λούβρο) φανερώνουν την επίδραση της αγγλικής ζωγραφικής. Μετά την επιστροφή του στη Γαλλία δημιούργησε τις περίφημες προσωπογραφίες των Ψυχοπαθών (1821-22) πέντε από τις οποίες υπάρχουν στο Λούβρο, στο μουσείο της Λιόν, στη Γάνδη, στο Βίντερτουρ και στο Σπρίνγκφιλντ (Μασαχουσέτη). Ο Ζ. είναι ο καλλιτέχνης που με την πρωτοτυπία του περιεχομένου και της μορφής των πινάκων του αντιπροσωπεύει τη μετάβαση από τον νεοκλασικισμό στον ρομαντισμό. Η ζωγραφική του επηρέασε τον Ντελακρουά και τη γενιά των ρεαλιστών. «Η σχεδία της Μέδουσας», πίνακας του Γάλλου ρομαντικού ζωγράφου Τεοντόρ Ζερικό. Το έργο είναι εμπνευσμένο από ένα τραγικό γεγονός, το ναυάγιο του πλοίου «Μέδουσα» (1816), το οποίο προκάλεσε στη Γαλλία έντονη πολεμική κατά των υπευθύνων· η φοβερή μοίρα των ναυαγών, που έφτασαν στο σημείο να τρέφονται με τα πτώματα των συντρόφων τους, συγκίνησε την κοινή γνώμη και ενέπνευσε πολλούς πεζογράφους και θεατρικούς συγγραφείς (Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι).